قرآن کریم کلام خداست، خدایی که مارا آفریده و تمایل و گرایش به نیکی و زیبایی را در فطرت ما نهادینه کرده است. خدایی که منشاء تمام نیکی ها و زیبایی ها می باشد آیا امکان دارد با این توضیف برای ما ناآشنا باشد؟! پس بهتر است از غربت و رو دربایسی با قرآن درآمده و با همه کوتاهی ها و کم لطفی هامون یه سر بزنیم. لازم نیست کا خاصّی بکنیم فقط بدونیم می خوایم با خدای خودمون حرف بزنیمو یه خلوت حسابی هرچند کوتاه داشته باشیم. دیگه نمی خواد کاری کنید چون به محض اینکه اراده کنید بلند شوید بقیه اش را خودش درست می کند. مطمئن باشید(:
وقتی بیایم به زندگی هامون نگاه کنیم می بینیم چقدر گاه گاه برای یه کاری صبر و استقامت کردیم و آخرش یا الحمداللّهی گفته و با یه نفس راحت آبی از میوه کارمان گرفته و نوشیدیم و یا آنکه کوله باری از بغض یهو تو چشمامون اون سختی هارو یه جا به نمایش می گذارد. امّا حتی در حالت اوّل هم اون مسیر سختمان را فراموش نمی کنیم و با یک رضایت درونی اونو ثبت خواهیم کرد. یه مسیری هست که نه سخته و نه مفته! سخت نیست چون تو مسیر یه همراهی داری که همیشه باهات بوده ولی اونجا ویژه دستتو میگیره و قدم قدم تو رو از سنگای راه حتی کوچیکاش رد میکنه ولی مفت نیست چون مسیر یه پایانی داره که هیچکی نمی تونه باورش بشه با یه مسیر آسون طرفه! خب اینجا نوبتی هم باشه نوبته انتخاب کردنه که کی می ایستد تا یکی مهربان تر از پدری که پسرشو کول می کند دستشو بگیر و از این پیچ و خم ردش کند. درسته مسیر لرزش داره ولی یادمون نره اگر خودمون تنهایی می خواستیم بریم هیچ قدمی را تا الآن نگذاشته بودیم پس ما سواریم، سوار یک دست الهی و یک نور هدایت، امّا مسیر طولانی حتّی برای بچۀ پش پدر نیز سخت جلوه می کند ولی آیا ارزش یک آب گوارا و رسیدن به خانه را ندارد؟ دیگر چجوری باید می رفت یا پیاده و یا با همراهی پدر. اینجا یه راه سخته و متاسفانه بدون همراهی نمی شه رفت ولی خیلیا به خاطر سختی زیادش حتی با یه همراه زود جا می زنند. انتخاب با شماست می مانید یا می روید؟ فقط بدانید تعلل کردن یعنی جا ماندن و نرفتن! در کربلا جز با حسین هر که بود چه در میدان و چه در خانه باخت. شما چی؟
میدونی خیلی خوبه بعد ختم قرآن بگیم صدق الله العلی العظیم یعنی راست گفت خداوند بلند مرتبه و عظیم الشأن. ولی آیا تا به حال یکم اومدیم عقب تر و با یه عینک دیگه این کار را نگاهی بیاندازیم!؟ درواقع ما با گفتن این جمله داریم میگیم با نفس و جانمان آنچه را خواندیم امضا و تایید می کنیم. راستش به قول خود قرآن چه کسی راستگو تر از خدا؟! حال اینجا هم چه کسی خوش قرارداد تر از خود خالق همه هستی؟! در واقع اگر با خدا قراردادی را امضا کنیم هیچ راه فراری چه قانونی و غیر قانونی نداریم و هیچ امیدی هم نیست که یه اتفاق شانستی این قرارو خراب کنه! خب شاید بگید این خوبه دیگه ما هم می دونیم بهشت حتمیه و خدا قادر مطلق. امّا! راستش فقط بهشت حتمی نیست جهنّم هم در حتمیّت وقوع چیزی کم ندارد! اگر تو این قرار داد امضا کردن هامون با خدا ندونیم چه قرار دادی را امضا می کنیم آنگاه قطعا نمی توانیم بهش عمل کنیم. مطمئنا میدونیم هزینه بد قولی در قرار داد با خدا چقدر سنگین و جاودان مارو به حسرت خواهد برد! پس بیایم هنگامی که میگیم صدق الله العلی العظیم قبلش حتما مطمئن باشیم چی خوندیم تا با خیال راحت قرار دادو امضا کنیم و با عمل به آن پشتمان را حسابی گرم کنیم که پاداش عمل به قرار داد الهی قابل وصف نیست. برای اینکار ساده ترین راه می تونه این باشه که پایان هر آیه بعد تلاوتش یه سر چشمی ترجمه را بپاییمو البته بخونیمش(:
می دونیم که قرآن از نوای حق الهی با جان و دلمان ارتباط می گیرد و اینم میدونیم برای هر ارتباطی یه زبان متناسب با آن ارتباط وجود دارد پس زبان قرآن باید متناسب با جان ما باشد و یادگیری چه زبانی بهتر از زبان جان و زبانی که اولی است از همۀ زبان های دیگر و آن زبان قرآن است. یادگیری زبان قرآن باور کنید زیاد سخت نیست چون خیلی کلمات را خودمون از قبل بلدیم و شنیدیم فقط کافیه وقتی یه آیه را می خونیم ببینیم چه کلماتی را بلدیم و چیارو بلد نیستیم سپس با مراجعه به ترجمه و اطلاعات قبلی سعی کنیم معنای کلماتی را که به نظر نمی دونیم را حدس بزنیم و اینکارو تکرار کنیم به مرور زمان خواهیم دید چقدر دایره لغات قرآنیمون بالا رفته است. راستی برای فهم بعضی چیزا یه سرچ کوچک تو اینترنت نیز خیلی کارسازه(: